Stap voor stap
het verhaal van Alfred
Alfred van Mameren (provincie Noord-Brabant) deed een cursus Persoonlijk Leiderschap bij de provincie. Hij wilde erachter komen of hij goed bezig was in zijn leven en of hij degene was die hij wilde zijn. Tijdens de cursus ontdekte hij een talent. Hij was nieuwsgiering naar dat talent en besloot om het helemaal anders te gaan doen.
November 2020 – “In 2014 heb ik een cursus Persoonlijk Leiderschap gedaan bij de provincie. Een vrij intensief traject dat eigenlijk gaat over: zit ik op de goede plek, ben ik goed bezig in mijn leven, ben ik degene die ik wil zijn eigenlijk? Het was denk ik tien opleidingsdagen gedurende een jaar. En dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik een tweejarige coachopleiding ben gaan doen. De aanleiding dat ik destijds de opleiding Persoonlijk Leiderschap ben gaan doen, is denk ik wel dat ik in 2011 een behoorlijk stevige burn-out heb gehad. En het was niet de eerste keer dat het me gebeurde. Daarna dacht ik: ik wil nog beter weten wat nou goed is voor me, wat me drijft, ik wil meer mezelf kunnen zijn in hoe ik met andere mensen omga. Deze opleiding werd aangeboden door de provincie en ik heb weleens gedacht: eigenlijk zou iedereen dit moeten doen. Sommigen komen er als herboren uit, anderen als veel assertiever, en weer anderen – zoals ik – gaan het helemaal anders doen.
Tijdens die opleiding merkte ik namelijk dat ik eigenlijk steeds meer een co-trainer werd in plaats van deelnemer. In de groep vroeg ik door en ik voelde gewoon dat ik daar goed in was. Ik ontdekte een talent. Ik was nieuwsgierig naar dat talent en wilde het nog verder inzetten. Op meerdere manieren heb ik geprobeerd dit aan te boren. Ik heb bijvoorbeeld collegiale coaching opgezet op het werk. En ik heb scholieren gecoacht op een ROC als vrijwilliger. Dat zijn van die stapjes op weg naar…. En toen dacht ik, volgens mij moet ik hier gewoon mijn vak van maken.
Het is een stap die goed voor me is en waarvan ik nog niet precies weet hoe die uitpakt.
Toen ik voor de beslissing stond of ik de post-HBO-opleiding Instrument voor Hulp zou gaan doen, moest ik ook beslissen: dat kost negenduizend euro, waar haal ik dat vandaan? De eerste helft kwam van het POB van de provincie en de tweede helft moest ik zelf betalen. Toen heb ik wel een paar keer gedacht: half Nederland is al coach, hoezo zouden ze bij mij komen? Maar ja, er was toch steeds zo’n gevoel van, ik moet dit doorzetten. En wat ik sinds Persoonlijk Leiderschap me nog beter besef: je moet het gewoon stap voor stap bekijken. Ik zie het als een stap die goed voor me is en waarvan ik nog niet precies weet hoe die uitpakt. Het wil nu niet zeggen dat ik per se een eigen coachpraktijk moet opzetten. Het spannende is dat ik nu toch heb besloten om dat te doen. Dus ik hou mijn fulltime baan en dit ga ik gewoon uitproberen ernaast. En van daaruit maar eens zien hoe het verder gaat.
De opleiding heeft van het thuisfront wel meer gevergd dan we dachten. Als ik dit van tevoren had geweten, dan had ik misschien gekozen voor de opleiding van één jaar. Maar dan had ik ook wel heel wat gemist qua persoonlijke ontwikkeling en tools. Dus het is denk ik ook maar goed dat ik het niet wist. Ook hiervoor geldt, gewoon maar beginnen.
Ik heb de provincie altijd in alle stappen meegenomen. Als je iets wilt, dan is het belangrijk dat mensen om je heen het weten. Dat kan je manager zijn, je mensen in je team, je partner. Dan gaat er iets gebeuren. Dan ga je uitwisselen. Ik ben nu ook aan het kijken of ik binnen de provincie in mijn huidige werk iets kan doen met coaching. Dat lijkt te lukken.”
Wat heeft je eigen verhaal je te vertellen?
“Het is goed om om de zoveel tijd eens stil te staan bij hoe het gaat. Hoe het in je werk gaat, hoe het met jou gaat, hoe het met jou in je werk gaat. En zie de mogelijkheden. Juist bij de provincies heb je veel vrijheid om je weg te zoeken, om een opleiding te doen. Elke provincie heeft een POB. Als je het op de bank laat staan dan gebeurt er niks. Als je ergens een droom hebt, probeer hem helder te krijgen. En ga dan stap voor stap kijken hoe kom ik daar. Je hoeft niet vijf jaar vooruit te kijken, maar je kunt gewoon kijken naar een eerste stap. En daarna kun je kijken of je een tweede en een derde stap zet.”
UPDATE MAART 2023 – HOE GAAT HET NU MET ALFRED?
“Tweeënhalf jaar later heb ik op kleine schaal mensen in mijn praktijk gecoacht, nadat eerst Corona roet in het eten gooie en daarna velde een nekhernia mij. Mijn cliënten zijn supertevreden en dat geldt ook voor mij. Dit jaar ga ik echt aan naamsbekendheid werken, zodat mensen mij makkelijker vinden. Ik ben daarmee begonnen door sponsoring van een tennistoernooi.
Ik ben ook veel meer coachend en trainend aan het werk binnen de provincie. Verbinding tussen mensen in teams en hoe zij inspelen op transities, daar ben ik graag mee bezig. Zeker binnen het landbouwdossier met zijn onzekerheden. Het is soms wel zoeken om hier de ruimte voor te vinden, omdat strict inhoudelijke projecten en acties een duidelijkere opbrengst hebben en vertrouwder voelen bij beslissers.”
Alfred van Mameren is projectleider duurzaam eten bij de provincie Noord-Brabant.
Meer verhalen
Wat is jouw verhaal?
Regelmatig horen we bij A&O Provincies bijzondere verhalen van medewerkers. Bijvoorbeeld ervaringsverhalen over hoe een bepaalde stap of keus heeft geleid tot een verandering van koers waardoor iemand is gekomen tot waar hij/zij/hun nu is. Of verhalen over wat iemand nodig heeft om mee te kunnen draaien of waar iemand werkplezier uit haalt.
Deze verhalen inspireren enorm! Daarom zijn we op zoek naar medewerkers binnen de provinciale sector die hun verhaal willen vertellen. Dus wil jij ook andere medewerkers inspireren met jouw verhaal? Laat het ons weten!
