In gesprek met Mitchel en zijn twee Harries
Over labeltjes, de toegevoegde waarde van Harries en loslaten
Mitchel Kleuver werkt sinds 2018 bij provincie Gelderland op de afdeling Communicatie. Hij is binnengekomen via de inclusieve arbeidsmarkt vanwege zijn autisme. In dat kader heeft hij twee jobcoaches, oftewel Harries*, toegewezen gekregen. Yvonne Berendsen en Saskia Buitenhuis, beide werkzaam bij Communicatie. A&O ging met hun drieën in gesprek.
Een labeltje
December 2020 – Mitchel is binnengekomen door een labeltje dat hij opgeplakt heeft gekregen. En daar heeft hij zelf geen moeite mee. Sterker nog, hij is wel blij met dat labeltje. “Als ik dat niet had gehad, weet ik niet wat er zou zijn gebeurd. Ik zat, voordat ik bij de provincie ging werken, vrij veel thuis. En in behandeling. En om nou drie dagen per week in behandeling te zitten …. Dus ik was heel blij dat ik iets te doen had. Zo kon ik mijn eigen leven opbouwen.”
Yvonne en Saskia zien Mitchel vooral als een gewone collega en niet als ‘inclusief’. “En daar heeft het soms ook wel een beetje geschuurd,” vertelt Yvonne. “Voor mij maakt het niet uit wie ik voor me heb. Als ik iets moet navragen omdat ik iets niet begrijp, dan doe ik dat. Dat doe ik bij Mitchel ook. Op zo’n moment dacht Mitchel dat ik die vraag stelde om te zeggen dat hij iets niet goed had gedaan. Maar ik bedoelde ermee: Ik begrijp het niet, leg het mij eens uit, jij weet het beter. Net zoals ik dat ook bij Saskia zou doen. Daar hebben we elkaar wel in moeten vinden.” Saskia vult aan: “Je moet ook vooral kijken naar wat iemand voor werk levert en waar hij voor gekomen is, in plaats van naar wat voor persoon het is. Ik ga ook niet zeggen van: jongens ik ben altijd heel chagrijnig. Dat doe je niet, dus waarom zou je wel zeggen dat je autistisch bent.”
Toch heeft het hebben van dat etiketje voor Mitchel ook echt wel voordelen, beseft Saskia zich. “Je krijgt de tijd om jezelf te ontwikkelen en te groeien. Er zit geen tijdsdruk op.” En daarnaast heb je recht op je eigen Harrie, een jobcoach.
Voor Mitchel zit de toegevoegde waarde er in dat het prettig is dat hij weet bij wie hij terechtkan.
Toegevoegde waarde
Het hebben van eigen begeleiders heeft zeker toegevoegde waarde volgens Mitchel. “Ze zijn echt wel een vraagbaak.” Saskia: “Mitchel pakt gewoon eigen werkzaamheden op. De ene keer vraagt hij ‘wil je even meelezen met een mail’. De andere keer is het ‘hoe zal ik deze opdracht aanpakken?’ Dan helpen we met verschillende scenario’s en kijkt hij wat het beste bij hem past.”
Toch liep het niet altijd even soepel. “Het was denk ik in het eerste half jaar,” vertelt Mitchel. “Toen zei Saskia ‘Bel maar’. Punt. En bellen is niet een van mijn beste kwaliteiten.” Saskia lacht. “Dat klopt. Op een gegeven moment zei ik tegen Mitchel: als je bij ons verder wilt, dan moet je gewoon gaan bellen. Maar Mitchel voelde duidelijk een drempel en ik wist niet precies waarom hij niet wilde. En toen hebben we erover gesproken en viel ik ongeveer van mijn stoel. Dit had ik niet kunnen bedenken.” Wat bleek: Mitchel wilde niet bellen, omdat hij er geen controle over had. “Er zat een hele hoge berg achter waar ik niet overheen kon kijken. Wat gebeurt er aan de andere kant, wat moet ik precies vragen, hoe verloopt het gesprek,” zegt Mitchel. “En daarbij ook de angst om het nummer verkeerd in te toetsen,” vult Yvonne aan. Saskia en Yvonne hebben Mitchel hierin begeleid en langzamerhand heeft hij het opgepakt. “En nu maakt het hem niet meer uit, hoewel hij nog steeds voorkeur voor mail heeft,” zegt Saskia.
Een andere nieuwe collega zou Saskia net zo goed helpen, zegt ze. Dus waar zit die toegevoegde waarde van de Harrie dan in? “Bij een andere collega zou ik eerder zeggen: joh, ga gewoon bellen. En daarnaast: als je het willekeurig tussen je werk door doet en je hebt niet echt die rol, dan kun je ook een keer denken, ik heb het druk, zoek het lekker zelf uit. En dat doe je nu niet,” vertelt Saskia. “En ik denk dat voor Mitchel de toegevoegde waarde er in zit dat het prettig is dat hij weet bij wie hij terechtkan en dat hij niet elke keer hoeft te zoeken.” Mitchel knikt instemmend.
Groei voor de Harries zelf
Yvonne en Saskia hebben niet bewust de keuze gemaakt om Harrie te worden. “Mitchel was al een collega en zijn vaste coach ging bij de afdeling weg. En toen is ons gevraagd of wij hem wilden begeleiden,” zegt Yvonne. Saskia: “Als ze me zouden vragen, wil je iemand begeleiden binnen de organisatie als Harrie, weet ik niet of ik het zou doen. Maar nu viel het gewoon allemaal samen. Ik kende Mitchel al en de klik was er en dus is het prima.”
De Harrie Helpt-training heeft wel een bijdrage geleverd aan hun rol als Harrie. “Je leert anders naar dingen kijken,” vertelt Saskia. “Bijvoorbeeld wat het voor een blind iemand betekent om met de trein te gaan. Wat voor stappen die persoon moet nemen. En wat het voor gevolgen heeft als een trein vertraging heeft. Dat daar zo’n groot verhaal achter zit, daar stond ik niet bij stil. Dat heeft wel mijn blik verruimd.”
En dat is niet het enige wat het zijn van een Harrie Yvonne en Saskia heeft gebracht. “Ik vind het heel mooi om te zien dat iemand zich zo ontwikkelt en dat ik daar een bijdrage aan heb mogen leveren,” zegt Yvonne. “Ik heb toch wel iets zorgzaams in mij en ik kan ook vol trots over Mitchel vertellen.” Yvonne vindt het mooi dat dit kan bij provincie Gelderland. “Ik schaar mijzelf ook onder die mensen die een kans hebben gekregen binnen deze organisatie. Ik ben niet door gaan studeren, ik was wel klaar met school. Bij de provincie ben ik begonnen als typiste en daarna doorgegroeid. En vervolgens mag ik na zoveel jaar iemand anders die binnenkomt begeleiden in die kans. Dat vind ik supermooi!”
Loslaten
Inmiddels is Mitchel, naast zijn werk voor de communicatieafdeling, aan de slag gegaan als notulist voor de OR. “Ik had het zelf geregeld. Ik wilde iets meer uren en zo snel mogelijk op mezelf wonen. En dat is gelukt en het gaat goed,” zegt hij. “Maar het kwam denk ik wel als een verrassing voor Saskia en Yvonne.” Yvonne: “Dat was voor ons inderdaad wel een verrassing. Het is niet zo dat Mitchel naar ons is toegekomen van wat vinden jullie ervan. Zou ik dat kunnen doen of help mij eens. Nee, hij is er op afgestapt en heeft gesolliciteerd en toen het beklonken was, hoorden wij het.” Toch hebben ze er wel een rol in gespeeld denkt Saskia. “We hadden het er wel een paar keer over gehad van, joh zou je niet een keer uit huis gaan. En Mitchel gaf aan dat hij dan wat meer uren moest hebben. Dus dit is wel een vervolg daarop.”
Het is ook zeker een positieve ontwikkeling, vindt Yvonne. “We waren allebei blij voor hem. Maar we hadden ook wel zoiets van, oké het kind is los. Het labeltje waar hij mee binnenkwam, heeft hij niet meer nodig in de organisatie. Hij is gelijk, voor zover je allemaal gelijk bent. En onze organisatie heeft ons allemaal nodig met onze verschillende kwaliteiten.”
*Harrie is de personificatie van de ideale collega-werknemer die begeleiding op de werkvloer geeft aan werknemers met een arbeidsbeperking. Harrie staat voor: Hulpvaardig; Alert; Realistisch; Rustig; Instruerend en Eerlijk.
Meer verhalen
Wat is jouw verhaal?
Regelmatig horen we bij A&O Provincies bijzondere verhalen van medewerkers. Bijvoorbeeld ervaringsverhalen over hoe een bepaalde stap of keus heeft geleid tot een verandering van koers waardoor iemand is gekomen tot waar hij/zij/hun nu is. Of verhalen over wat iemand nodig heeft om mee te kunnen draaien of waar iemand werkplezier uit haalt.
Deze verhalen inspireren enorm! Daarom zijn we op zoek naar medewerkers binnen de provinciale sector die hun verhaal willen vertellen. Dus wil jij ook andere medewerkers inspireren met jouw verhaal? Laat het ons weten!
