Gewoon mee kunnen draaien
de ervaring van Joy
Joy Rinsampessy werkt als medewerker binnen het thema inclusie bij de provincie Drenthe. Omdat ze slechtziend is, is werken voor haar niet altijd gewoon. Terwijl dat precies is wat Joy wil: gewoon mee kunnen draaien in het leven. Bij de provincie Drenthe heeft ze haar weg hierin gevonden, hoewel dit wel om creativiteit en doorzettingsvermogen blijft vragen.
Augustus 2022 – Werken en een vast contract, het is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. “Zeker niet als je onder het doelgroepbeleid valt, zoals ik,” vertelt Joy Rinsampessy. “Dus het moment dat ik voor mijn vaste contract mocht tekenen…. Ja, daar ben ik wel trots op.” Sinds januari 2020 is Joy in vaste dienst bij de provincie Drenthe. En dat is best een uitdaging geweest.
Het aannemen van Joy viel onder een pilot van de Banenafspraak, en het was onduidelijk hoe het zou gaan lopen. “Eigenlijk was het van half jaar naar half jaar bekijken, mag je blijven of niet,” zegt Joy. “Voor mijn gevoel: doe je ertoe of niet. Gezien mijn gezondheid – ik ben nierpatiënt en ik heb een visuele beperking – hadden veel mensen, en ik ook wel, zoiets van, dat gaat vast niet lukken. Voor mij kunnen ze ook een gezond iemand kiezen. Dat is een makkelijker oplossing. Maar het lukte toch, dus dat was wel een bijzonder moment!”
Haar teammanager heeft zich – samen met Joy – ingezet voor een vast contract. “Het is natuurlijk afhankelijk van of je je werk goed doet, maar zeker ook of het je gegund wordt. Gelukkig stonden ze tot de directie aan toe achter de beslissing. Dat gaf me enorm veel rust. Als je veel tegenslagen kent met je gezondheid, denk je wel: wat zal de werkgever daarvan vinden. Je wilt dus zoveel mogelijk doorgaan, anders denk je dat ze een reden hebben om je niet te laten blijven.”
“Ik ben toen wel echt ver over mijn eigen grenzen heengegaan. Dat zie je pas achteraf. Toen dacht ik, het valt wel mee. Dat is niet goed geweest voor mijn gezondheid. Ik ben in 2018 uitgevallen door medische problemen, omdat ik te lang doorging terwijl ik me eigenlijk allang had moeten ziekmelden.” Joy heeft toen veel aan haar teammanager gehad. “Die zei: je doet gewoon je werk goed en iedereen kan ziek worden. In je hoofd weet je dat wel, maar als je in mijn situatie zit, heb je het idee dat je je nog meer moet bewijzen dan anderen.”
Dit contract heeft me gebracht dat ik me gewoon ‘gewoon’ kan voelen
Aan het werk kunnen zijn, is heel belangrijk voor Joy. “Ik zocht iets waardoor ik niet alleen maar bezig zou zijn met ziek zijn. Dat was, voor ik aan het werk was, echt het geval. Het klinkt heel stom, maar eigenlijk heeft dit contract me gebracht dat ik me gewoon ‘gewoon’ kan voelen. Dat ik gewoon net als de buurman naar mijn werk kan gaan.”
Toch merkt Joy wel dat het hebben van een visuele beperking haar werk niet altijd gewoon maakt. “Ik heb hulpmiddelen nodig,” vertelt ze. “En er zijn zoveel vernieuwingsslagen. Dat is mooi, maar voor mijn groep ook wel lastig. Want als de basics niet op orde zijn, dan kan ik mijn werk niet uitvoeren. Dus daar ga ik wel achteraan.” En in overleggen voelt Joy zich vaak gedwongen haar persoonlijke situatie te delen, ook met onbekenden. “Ik moet vertellen dat ik niet goed zie en aan mensen vragen of ze bijvoorbeeld een afbeelding willen uitleggen. En soms heb ik een offday en dan wil ik ook gewoon lekker anoniem ergens bij zitten. Maar dat kan eigenlijk niet.”
Ondanks dat ze er niet altijd zin in heeft, vecht Joy altijd wel voor zichzelf. “Ik ben altijd wel slechtziend geweest, hoewel niet zo erg als nu. En ik heb op de basisschool en deel van de middelbare school, altijd op regulier onderwijs gezeten en dan ben je toch anders. Bovendien was ik een kleurling in een Fries dorpje en dan werd ik nog weleens uitgescholden. Ik moest wel wat doen om niet over me heen te laten walsen.”
Joy heeft in 2009 een niertransplantatie ondergaan en door het gebruik van medicijnen, is ze toen nog meer van haar zicht verloren. “Ik leefde toe naar vrijheid na mijn niertransplantatie, maar voor mijn gevoel kwam ik toen in de volgende gevangenis terecht,” vertelt ze. “Ik heb wel even een jaar nodig gehad om flink chagrijnig en depressief te zijn over deze tegenslag. Maar je gaat voor transplantatie, omdat je actief wat wilt maken van je leven. Anders hoef je dat niet aan te gaan. Dus toen ik die nier had aangenomen, is er in mijn hoofd wel iets veranderd. Ik wilde door, maar het moest alleen op een andere manier.”
En dat is ook hoe Joy in het leven staat, zegt ze. “Iets op een andere manier doen, is zeker niet minder waard. En binnen de kaders kun je de oplossingen voor mij vaak niet vinden. Ik vind gelukkig steeds mensen die met mij buiten de kaders durven te gaan, mensen zoals mijn opleidingscoach en arbeidsbemiddelaar. Zij zijn voor mij van cruciaal belang geweest om ondanks het pittige traject en de obstakels, toch door te blijven zetten. Het krijgen en het behouden van werk, krijg je gewoon niet in je eentje voor elkaar. Het is goed dat steeds meer mensen hier voor open staan.”
Meer verhalen
Wat is jouw verhaal?
Regelmatig horen we bij A&O Provincies bijzondere verhalen van medewerkers. Bijvoorbeeld ervaringsverhalen over hoe een bepaalde stap of keus heeft geleid tot een verandering van koers waardoor iemand is gekomen tot waar hij/zij/hun nu is. Of verhalen over wat iemand nodig heeft om mee te kunnen draaien of waar iemand werkplezier uit haalt.
Deze verhalen inspireren enorm! Daarom zijn we op zoek naar medewerkers binnen de provinciale sector die hun verhaal willen vertellen. Dus wil jij ook andere medewerkers inspireren met jouw verhaal? Laat het ons weten!
